Korzenie 5 KDH Błyskawica sięgają 1971 roku, kiedy to Szczep Wichry rozpoczął prace wychowawcza przy Szkole Podstawowej nr. 35 mieszczącej sie przy ulicy Złoty Róg 30 w dzielnicy Bronowice ( obecnie ZSO nr.7). Założona drużyna harcerek przyjęła nazwę 5 KDH Dzieci Słońca i od początku swego istnienia była jednostką młodszoharcerską. Pierwszą drużynową była pwd. Halina Czuchaj. W latach 70-tych harcerki i kadra drużyny mocno angażowały się w akcje organizowane przez Szczep i komendę hufca. Dużo czasu poświęcano turystyce. Z chwilą objęcia funkcji drużynowej przez pwd.Jadwigę Jankowską w 1975 roku drużyna, nie schodząc z turystycznych szlaków tworzy obrzędowość związaną ze światem gwiazd i planet. Mocno rozwinęła się wówczas działalność poszczególnych zastępów. Dwa bardzo udane zaciągi w latach 1975 - 1976 sprowadzają do drużyny druhny, które w latach kolejnych staną się motorem dla całego Szczepu. W 1978r zastęp Delfiny zostaje skierowany na kurs przybocznych zuchowych i podejmuje prace w nowo założonych gromadach zuchowych. Orlęta uczestniczą w zlocie Hufca, gdzie pod wodzą Agaty Stawiarskiej, prowodyrki okresu wielkiego śpiewania, wygrywają festiwal. We wrześniu 1979 drużynę przejmuje Ela Lisiecka. Drużyna w końcu wchodzi w posiadanie własnej harcówki, którą z mozołem dekoruje na wzór nieboskłonu. Powstaje niestety nieznana już piosenka drużyny.
W pracy wychowawczej duży nacisk kładziony jest na postawy patriotyczne i świadomość historyczną, w tym ówczesnej napiętej sytuacji wewnętrznej kraju. Wiosną 1981 zastęp " Perseusz" kierowany przez dh. Joannę Krygiel wygrywa pierwszy Szary Trop. Na tym niestety kończy się pasmo sukcesów drużyny, która po odejściu do komendy szczepu Elżbiety Lisieckiej przeżywa kolejne, coraz poważniejsze kryzysy. Po połączeniu szczepów Wichry i Błyskawica w 1984 roku, Dzieci słońca zmieniają nazwę na obecną - Błyskawica. Na jej czele ponownie stale dh. Lisiecka, rozpoczynając mozolny proces odbudowy. Na obozie letnim, Błyskawica wraz z Burzą wystawiają podobóz harcerek, jak się okazuje ostatni z dh. Elą na pokładzie. W styczniu 1986 roku, dh. Elżbieta Lisiecka bierze ślub i ostatecznie zrzeka się funkcji. Po zimowisku w Ciechocinku drużynową zostaje pwd. Romana Kuszłejko, która wprowadza w drużynie powiew świeżości: dwa samodzielne podobozy, działalność w duszpasterstwie harcerskim i otwarcie na harcerską Polskę. Niestety w swoich działaniach popełnia błąd, co owocuje rozpadem drużyny po jej odejściu u 1989 roku. Reaktywacji drużyny podejmuje się Blanka Dyduch, po niej Katarzyna Tarka, która zmienia nazwę drużyny na Wilczęta i odrzuca dawną obrzędowość. Osiągają sukces, który okazuje się jednak nietrwałym.
Przełomowym momentem dla Błyskawicy był rok 1991 i przejęcie drużyny przez och. Magdalenę Marek, wywodzącą się z Zielonej Trójki. We wrześniu 1992 roku, przy boku Magdy staje trop. Katarzyna Kowalska z bratniej drużyny Burza. Wspólnymi siłami organizują dla Błyskawicy bajkowe zimowisko w Lubomierzu, na którym ostatecznie kształtuje się oblicze drużyny będące wspólnym dzieckiem Magdy i Kasi, zakładające indywidualne podejście do każdej z harcerek i kładące duży nacisk na wychowanie patriotyczne i odpowiedzialną służbę. W trudnych latach po odrodzeniu drużynę wspierało wielu przyjaciół na czele z Pawłem Lisieckim, w szczególny sposób uhonorowanym przez drużynę.
Rok 1995 przynosi drużynie cykl akcji poświęconych odgrzebywaniu własnej historii i przyjęciu na bohatera drużyny Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, w efekcie czego drużyna otrzymuje z rąk dh. Puchacza upragniony proporzec.
Kolejne drużynowe: Aleksandra Czerniak, Ewa Matuszek i Matylda Obryk należą do wychowanek Mewy i Koszatki. Starają się kontynuować ich dzieło wnosząc własny pogląd na harcerstwo. Początkowo mimo wysiłków i zgodnej pracy kadry nie potrafiono utrzymać dawnego poziomu. Ponowny rozkwit drużyny następuje w 1998 roku za sprawą pion. Ewy Matuszek która kładzie nacisk na indywidualną pracę z harcerkami, tworzy z Błyskawicy niepowtarzalna grupę. Ogniska stają się miejscem poważnych kontemplacji i dyskusji na trudne tematy, nie znajdzie się na nich gier i wesołego pląsania. W ramach Zastępu Zastępowych działa krąg wtajemniczenia Żar. W następnych latach drużyna działa metodycznie pod wodzą pwd. Joanny Jażdżyńskiej, która oddaje pałeczkę pwd. Anecie Wolskiej. Drużyna z Anetą na czele rozrosła się. Po rozwiązaniu Burzy, która weszła jako zastęp do drużyny, wodzem została phm. Karolina Wierzejska. W latach 2010-2011 drużyna przeszła kryzys spowodowany reorganizacją jej składu. W 2011 roku drużyna przeprowadziła owocny zaciąg w KSP im. św. Jadwigi. Błyskawica znowu zaczyna się rozrastać, żeby w 2015 roku Karolina przekazała sprawną drużynę pwd. Marii Koźbiał. Drużyna liczy czterdzieści harcerek wchodzących w skład sześciu zastępów: Czubatek, Dudków, Brzęczek, Płomykówek, Podróżniczek i Uszatek. Pod wodzą Marii rozwinęła się współpraca drużyny z zaprzyjaźnioną Słoneczną Gromadą reaktywowaną w ostatnich latach.
źródło: Monografia Piątki Krakowskiej - Dzieje drużyny z lat 1911 - 2001
- 1971 - 1973 pwd. Halina Czuchaj
- 1973 - 1974 org. E. Kubińska
- 1974 - 1975 B. Bukowska/ J. Tatara / A. Szwed
- 1975 - 1979 pwd. Jadwiga Jankowska
- 1979 - 1980 hm. G. Gawlicka
- 1980 - 1982 Elżbieta Lisiecka
- 1982 - 1983 A. Stawska
- 1983 - 1986 pwd. Elżbieta Lisiecka
- 1986 - 1988 pwd. Romana Kuszłejko
- 1988 - 1989 Blanka Dyduch
- 1989 - 1991 Katarzyna Tarka
- 1991 - 1994 pwd. Magdalena Marek
- 1994 - 1998 Aleksandra Czerniak
- 1998 - 2000 pion. Ewa Matuszek
- 2000 - 2001 Matylda Obryk
- 2001 - 2004 pwd. Joanna Jażdżyńska
- 2004 - 2008 pwd. Aneta Wolska
- 2008 - 2015 phm. Karolina Wierzejska HR
- 2015 - 2017 pwd. Maria Koźbiał wędr.
- 2017 - obecnie Anna Byczek wędr.